Coaching

Droga, która prowadzi mnie do prawdziwej siebie, jest najdłuższą i najciekawszą podróżą mojego życia

Justyna Szumacher

Jestem certyfikowanym coachem, który już od wielu lat pasjonuje się rozwojem osobistym i psychologią sukcesu. A wszystko miało już swój początek kiedy jako młoda dziewczyna zaczęłam się interesować psychologią człowieka i szukałam odpowiedzi na to jaki wpływ na nasze zachowania, decyzje i postawy ma nasz mózg. Jak świadomie możemy zarządzać naszym potencjałem i wykorzystywać zasoby, które posiada każdy z nas. To one są naszymi skarbami, które znajdują się w nas samych. Czasami tylko używamy niewłaściwego klucza, aby móc otworzyć tę skrzynię  pełną mądrości. To samo życie jest najpiękniejszą przygodą i najmądrzejszym nauczycielem, który podsuwa nam klucz do naszej wewnętrznej skarbnicy. Tak też było w moim przypadku.

Jestem otwartą osobą, która zawsze poszukiwała nowych wyzwań. Ci którzy lecieli na swoich skrzydłach prawdziwego potencjału wzbudzali we mnie zachwyt i byli inspiracją. Do czego? Do tego aby realizować swoje marzenia, osiągać cele i wiedzieć, że wszystko w życiu jest możliwe. Moja wewnętrzna ciekawość świata była tak duża, że w poszukiwaniu odpowiedzi potrafiłam polecieć na koniec świata. Wychodziłam ze strefy komfortu (chociażby wtedy kiedy nurkowałam z rekinami), aby móc zmierzyć się z własnym strachem. Bo tylko wtedy mogłam odkrywać prawdziwą siebie, niezakłócaną przez pryzmat moich przekonań i dawnych decyzji. I czy zawsze tylko  moich? Z perspektywy czasu i doświadczenia mogę powiedzieć, że osoby współtowarzyszące w naszym życiu mogą mieć niejako wpływ na kształtowanie naszych myśli, emocji aż w końcu decyzji. Ktoś jednak nie zna naszego głębszego „Ja” i nie może wiedzieć co dla nas będzie najlepsze.

Dlatego tak ważne jest aby być w pełni autonomiczną osobą, która podejmuje własne decyzje co do wyboru drogi, którą chce zmierzać.

Droga, która zaprowadziła mnie do tego miejsca, w którym teraz jestem jest pełna rozwoju, satysfakcji i otwartości na relacje z drugim człowiekiem. Droga przepełniona wyśnionymi sukcesami zawodowymi i pełna zrealizowanych marzeń. Nie zawsze jednak była ona prosta i łatwa. Z góry nie raz spadały ciężkie kamienie, które potrafiły boleśnie mnie zranić. Paradoks polega na tym, że właśnie pokonywanie tych przeszkód hartuje nas życiowo. Kształtuje w nas siłę i determinację, wzmacnia wiarę, uczy pokory i wyzwala wdzięczność. Są to cenne skarby, takie azymuty, na postumencie których budujemy wartościowe i szczęśliwe życie. Czyli takie, które jest najśmielszą wersją naszych marzeń.

Nie ma rzeczy niemożliwych. Są tylko te nierealizowane…